‘Zodra de weg ophoudt ga je lopend verder. Alleen. Vanaf hier is het meer dan drie kilometer lopen. Kijk niet te veel naar beneden, hier verdwalen de meesten. Let op de stilte, let op de einder. Het huis op palen is niet moeilijk te herkennen. Je vindt het tegen de duinenrij, daar waar de duinen […]
Voor de een is het een barre tocht, de ander komt toevallig voorbij, maar ieder die in ons huisje strandt ervaart dat hij ergens is aangekomen: De wind wordt buitengesloten, een kop koffie of thee, even op adem komen. Zittend aan tafel kijk je door de deuropening naar de zee. Dan lezen we een citaat […]
Vrijdagochtend gaan we eerst naar het Groene Strand voor de aftrap van de ‘Mars der Beschaving’. Artiesten en bezoekers staan samen stil bij de bezuinigingen op kunst, cultuur, zorg en onderwijs. We zetten in ons huisje deze actie voort door alle bezoekers ‘Het manifest van Terschelling’ voor te lezen in plaats van een citaat-op-maat uit […]
Relaas Eerlijk gezegd weten we zelf niet meer hoe of wanneer we hier verzeild zijn geraakt wel nog de dag waarop we vertrokkenen en ook nog de plaats. Het had iets te maken met diep en groot opstaan, je zwaar aan iets vederlichts vertillen, de adem inhouden een verte voelen met een waas voor je […]
Parallel aan de vloedlijn vliegt een eindeloze slinger van vogels. Het zijn aalscholvers. Vogels zonder vet op de veren. Ze lijken uit zee op te stijgen alsof ze daar geboren zijn. Deze reeks van vogels doet me denken aan de franse schrijver George Perec, die wel de meester van de opsommingen is genoemd. Het heeft […]
De auto laten we achter op de parkeerplaats bij paal 8. Vanaf hier neemt de bewoonde wereld af en lopen we 40 minuten de verte in. Stuifzand waait tegemoet. De wandeling verschilt van dag tot dag. Gisteren was het verder dan vandaag. We overbruggen een afstand, waaraan we nu nog geen woorden kunnen geven. Bij […]
Met deze opmerking citeren de bezoekers elkaar en in zekere mate ook ons. Een verzuchting naar rust en ruimte. Naar eindeloos lezen en staren over de zee. Een plek om te mijmeren, te schrijven en los te komen. Een springplank naar de eigen wereld. Dat willen wij ook. We willen gerust blijven en ja-zeggen op […]
Een van mijn terugkerende verbazingen gaat over de gelijktijdigheid der dingen. Dat is niet zomaar iets. Het is even eenvoudig als verbijsterend en komt erop neer dat ik me de zes miljard mensenlevens die zich tegelijk met het mijne afspelen niet kan voorstellen. Het aantal van zes miljard is onbelangrijk, het kunnen er ook honderd […]
Het loopt tegen twee uur als twee mannen uit westelijke richting stranden bij ons huisje. Dat betekent dat ze de gehele punt van het eiland hebben gerond. Gestart op het Groene Strand in West-Terschelling. De ene man merkt op dat het een supermooie wandeling is. De ander voegt daar fijntjes aan toe dat die wandeling […]
De zee In verre, droeve buitenwijken, die ‘s ochtends leeg en somber zijn, waar de seringen er belachelijk en zielig bijstaan op het plein, daar staat een huis, zestien etages, waarnaast een populier verrijst die uitgeput en overbodig naar de verlaten hemel wijst; en bij die populier een bankje, daar slaapt als sinds een uur […]
Zoals gezegd: pas als je bij ons strandt onthalen we je op een kopje thee en een citaat op maat uit onze boekenkast. Ergens stranden kun je niet expres doen, het overkomt je. Hoeveel mensen zondag aan de barre tocht naar ons huisje begonnen weten we niet, maar 31 van hen hebben het gehaald. Soms […]
Aan zee en verder Ze keek naar de zee en ging daarin op op in dat kijken en in de zee zozeer dat wij later zelfs van haar voeten geen spoor konden vinden alleen ons verhaal liet ze achter op aarde maar het eind nam ze mee uit: Rutger Kopland, Gedichten 1966-1991 (Amsterdam, derde druk […]
Vandaag is de zee stil en helder. Je kunt verder kijken dan eerst. Halverwege de dag verschijnt er iets aan de horizon. Het lijkt op een eiland met steile rotskusten en weelderige bergen. Blijkbaar is het een drijvend eiland, want gedurende de dag verschuift het langzaam van west naar oost. We hebben een verrekijker voor […]
‘Waarin schuilt dat magische vermogen van het woord om ons beiden zoek te maken? Mij doen teksten vaak denken aan mosselbanken bij laagtij: velden van schaaldieren met dichtgeklemde snavels, de een dicht op de ander, waaraan je je voetzolen lelijk kunt openhalen. Hier en daar spuiten fonteinen zilt water uit die als kaken op elkaar […]
Wanneer ik terugblik op de vele wereldreizen die ik in de loop der jaren heb ondernomen, krijg ik soms de indruk dat het niet zozeer de grenzen en fronten, de moeilijkste zorg en onrust baarden, als wel de tekens weer opspelende onzekerheid over de aard, de kwaliteit en het verloop van een ontmoeting met Anderen, […]
Paal 6, 11.37.10 uur: sms aan B. (productieleider van Oerol) Ha B. Het is bar hier. Soort Nova Zembla. Huis staat in het water. Het is een soort survival. Zowel voor ons huis als het huisje. We blijven hier nog even het in de gaten houden maar stellen voor dat publiek geen haalbare kaart is […]
‘Korte donkere schaduw van een boom in de stad, licht geruis van water dat in een trieste fontein valt, groen van een gemaaid grasveld – een park vlak voor het donker wordt – jullie zijn op dit moment het hele universum voor mij, want mijn bewuste gevoel wordt volledig in beslag genomen door jullie. Ik […]
Op zoek naar de maagdelijkheid van het strand stonden we vrijdagochtend de diepe bandensporen rond het huisje dicht te scheppen toen er een fourwheeldrive van Rijkswaterstaat stopte. De chauffeur stapte uit en beklom de ladder van ons huisje. Binnen maakten we een praatje. Een van de aandachtspunten is de wind, de ander de zee. Het […]
De schrijver Elk woord, terwijl hij schreef, ging ademhalen En riep een ander antwoord in zijn oor, Telkens kwamen tusschen de bergen door Vogels met nieuwe tekst, en uit de dalen Drong zulk een landelijke blijschap door, Zoo heerlijk zelfs begon de rots te stralen Van ‘t langs geen enkelen weg meer te achterhalen Woord […]
Vannacht wakker gelegen. De regen kletterde hard op de tent en de wind rukte aan het doek. Zon schijnt nu weer, maar maakt niet dat de beelden van een scheef gewaaid of verdronken huisje van mijn netvlies verdwenen zijn. We zien voor me hoe het op zijn kant ligt met de palen als de poten […]
Hoe deze sporen te interpreteren? Het lijkt alsof een enorm voertuig over het huis heen is gereden. Zo’n voertuig waarmee containers vervoerd worden of schepen uit zee getakeld kunnen worden. Om precies te zijn: aan de beide zijkanten van het huis zijn bandensporen zichtbaar die geheel parallel lopen. Een verfijnder bandenspoor stopt drie meter voor […]