Aan zee en verder

Ze keek naar de zee en ging daarin op
op in dat kijken en in de zee

zozeer dat wij later zelfs van haar  voeten
geen spoor konden vinden

alleen ons verhaal liet ze achter op aarde
maar het eind nam ze mee

uit: Rutger Kopland, Gedichten 1966-1991 (Amsterdam, derde druk 2000), p. 371.