Het loopt tegen twee uur als twee mannen uit westelijke richting stranden bij ons huisje. Dat betekent dat ze de gehele punt van het eiland hebben gerond. Gestart op het Groene Strand in West-Terschelling. De ene man merkt op dat het een supermooie wandeling is. De ander voegt daar fijntjes aan toe dat die wandeling […]
De zee In verre, droeve buitenwijken, die ‘s ochtends leeg en somber zijn, waar de seringen er belachelijk en zielig bijstaan op het plein, daar staat een huis, zestien etages, waarnaast een populier verrijst die uitgeput en overbodig naar de verlaten hemel wijst; en bij die populier een bankje, daar slaapt als sinds een uur […]
Zoals gezegd: pas als je bij ons strandt onthalen we je op een kopje thee en een citaat op maat uit onze boekenkast. Ergens stranden kun je niet expres doen, het overkomt je. Hoeveel mensen zondag aan de barre tocht naar ons huisje begonnen weten we niet, maar 31 van hen hebben het gehaald. Soms […]
Aan zee en verder Ze keek naar de zee en ging daarin op op in dat kijken en in de zee zozeer dat wij later zelfs van haar voeten geen spoor konden vinden alleen ons verhaal liet ze achter op aarde maar het eind nam ze mee uit: Rutger Kopland, Gedichten 1966-1991 (Amsterdam, derde druk […]
Vandaag is de zee stil en helder. Je kunt verder kijken dan eerst. Halverwege de dag verschijnt er iets aan de horizon. Het lijkt op een eiland met steile rotskusten en weelderige bergen. Blijkbaar is het een drijvend eiland, want gedurende de dag verschuift het langzaam van west naar oost. We hebben een verrekijker voor […]
‘Waarin schuilt dat magische vermogen van het woord om ons beiden zoek te maken? Mij doen teksten vaak denken aan mosselbanken bij laagtij: velden van schaaldieren met dichtgeklemde snavels, de een dicht op de ander, waaraan je je voetzolen lelijk kunt openhalen. Hier en daar spuiten fonteinen zilt water uit die als kaken op elkaar […]
Wanneer ik terugblik op de vele wereldreizen die ik in de loop der jaren heb ondernomen, krijg ik soms de indruk dat het niet zozeer de grenzen en fronten, de moeilijkste zorg en onrust baarden, als wel de tekens weer opspelende onzekerheid over de aard, de kwaliteit en het verloop van een ontmoeting met Anderen, […]
Paal 6, 11.37.10 uur: sms aan B. (productieleider van Oerol) Ha B. Het is bar hier. Soort Nova Zembla. Huis staat in het water. Het is een soort survival. Zowel voor ons huis als het huisje. We blijven hier nog even het in de gaten houden maar stellen voor dat publiek geen haalbare kaart is […]
‘Korte donkere schaduw van een boom in de stad, licht geruis van water dat in een trieste fontein valt, groen van een gemaaid grasveld – een park vlak voor het donker wordt – jullie zijn op dit moment het hele universum voor mij, want mijn bewuste gevoel wordt volledig in beslag genomen door jullie. Ik […]